(On)mogelijkheden

Vaak horen we van passanten hoe tof ze een traumahond(en) vinden. En natuurlijk is dat begrijpelijk, ze zijn ook tof. Méér dan dat eigenlijk. Ze zijn partner, begeleider, klankbord én hulpverlener als dat zo eens uitkomt. En dat iedere dag, van het moment dat ze wakker worden totdat ze weer gaan slapen.

Nieuwe cliënten en buitenstaanders zien dat echter óók. En vaak moeten we ze dan even waarschuwen, even een pas op de plaats laten maken. Een traumahond wordt namelijk niet kant-en-klaar afgeleverd. Bij traumahond werken we op basis van teamtraining en vanaf een puppy. Dat wil zeggen dat je zelf, onder de begeleiding van een ervaren docent, je eigen pup/hond opleidt. En ik kan je verzeker, dat is geen gemakkelijke opgave! Zelf een pup opleiden tot volwassen hond gaat niemand zonder slag of stoot af. Zeker niet als men nog nooit een hond vanaf pup heeft opgevoed. Bij die mensen scoort het “ik-wil-graag-net-zo’ntoffe-hulphond” erg hoog!

Realiseer je dat die toffe traumahond het resultaat is van jarenlang (ja, écht!) investeren in een consequente en duidelijk opvoeding. Want hoe moet een traumahond het zich allemaal aanleren? Niet via een online e-learning methode en al helemaal niet uit zichzelf. Hij heeft, zeker in het begin, bijna 24/7 input nodig van de nieuwe baas. En dat betekent dus ook dat jij als baas dat moet leveren. Steeds opnieuw, bij nacht en ontij, op momenten dat je dat misschien helemaal niet wilt of kunt. Ben jij daar toe in staat?

Vergis je ook niet in iets waar je misschien geen rekening mee houdt; de wereld om ons heen. Vanaf dag één loopt een traumahond namelijk met een tuigje waarop duidelijk staat dat het een hulphond is. Dat zijn we niet alleen verplicht maar het gaat je tegelijkertijd ook aandacht opleveren. Aandacht waar je misschien (nog) helemaal niet op zit te wachten. Aandacht ook die af en toe best vervelend kan zijn. Vooral als je ergens naar binnen wilt met je hond. Ja, we hebben de wet achter ons staan maar dat wil niet zeggen dat je zomaar overal naar binnen kunt banjeren. Ook dan, of zeker dan, moet je rekening houden met anderen. Die anderen kunnen zich met je bemoeien, gaan de hond afleiden, zijn bang voor honden of willen gewoon een leuk gesprek. En dat laatste komt gelukkig het vaakst voor!

Dus voordat je ons een mailtje stuurt om een eerste stap te zetten in de mooie, wondere wereld van de hulphond; denk er nog eens héél goed en lang over na! Je kiest voor een hond die hopelijk meer dan tien jaar bij je blijft en waarmee je een innig contact gaat krijgen. Daarna moet je je ook realiseren dat we onze hond gaan overleven, het is niet anders. Dit zijn namelijk ook de dingen die wij goed in beeld willen krijgen van jou. Kan je een traject aan? En zoals je elders ook al kon lezen; wij kiezen altijd eerst voor het welzijn van de hond. Daarna komt de baas pas aan de beurt. Niet afgeschrikt maar juist gemotiveerd? Prima, neem dan gerust contact met ons op!